روزهایی هست که حسابت پر پول است و روزهایی هست که در جیبت شپش قاب می اندازد.پس با ما همراه باش تا از بی پولی و سر در گمی برای همیشه خلاص بشی.
بی پولی خلاص(get rid of money)
همه ما کم و بیش این دو روز را تجربه کرده ایم مگر کسی که پدرش از همان زمان به دنیا آمدنش ثروتمند بوده و به او بخشیده یا ارثی برایش به جا گذاشته است. پس از همین امروز شروع کن که فردا خیلی دیر است.
آفت روزهای ثروت آنست که آدمی گمان می کند راهی که انتخاب کرده یقینا درست است.پس همین راه درست است و به هدف زده ای.
کمتر پیش می آید انسان زمانی که سر حال است و چرخ زندگی اش نیکو می چرخد به طبیبی مراجعه کند یا از خیرخواهی مشورت بخواهد یا دست دعایی بلند نماید و یا به فکری فرو رود تا ایرادش برطرف گردد چرا که در خود عیبی نمی یابد که آن را محتاج اصلاح ببیند.
پس برکت روزهای بی پولی آنست که انسان خود را محتاج عنایتی حس می کند و می فهمد راهی که پیشتر برگزیده راه درستی نبوده و یا در آن نواقصی وجود داشته است.
حال دو نفر را در نظر بگیرید که یکی سال های سال در پول غوطه ور بوده و همین موجب شده تا به فکری فرو نرود و تغییری نکند و این در حالی باشد که ستون های ثروتش در حال نابودیست.
و دیگری که ایام سختی را می گذارند و بی پولی خسته اش کرده لکن او را به فکری عمیق فرو برده و خداوند به برکت اندیشیدن که ثوابش برتر از هفتاد سال عبادت است به او شغلی عنایت نموده و استواری اش را در ثروتمندی زیاد کرده تا هیچ وقت طعم فقر دوباره را نچشد. پس ثروت اولی از او فقیری ساخته و فقر دومی از او ثروتمندی.
و دلیل درستی این سخن آنکه مولای متقیان امیرمومنان که درود خدا بر او و خاندانش باد می فرمایند: خیری که انتهای آن شر باشد خیر نیست شر است و شری که انتهای آن خیر باشد شر نیست خیر است./
اینگونه است که خداوند در کتابش می فرماید: سوره فصلت آیه ۴۹ لَا یَسْأَمُ الْإِنْسَانُ مِنْ دُعَاءِ الْخَیْرِ وَ إِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیَئُوسٌ قَنُوطٌ انسان از درخواست خیر باز نمی ماند و اگر به او شری برسد پس ناامید و بی انگیزه و بی حال می شود./ خداوند همواره حیات را در پس نیستی و مرگ را در پشت حیات و خیر را در پس شر و آسانی را همراه سختی و بهشت را در دامنه ترک لذت ها و جهنم را در پس خوشگذرانی ها و امید را در انتهای ناامیدی و نور را در پشت ظلمت ها قرار داده تا انسانی که بالا رفته مغرور نگردد و به تکبر دچار نشود و خود را باقی و دائمی نبیند و آنکس که زمین خورده ناامید نشده و خود را نبازد و هستی اش را تباه شده قلمداد نکند.
پس ای کسی که خداوند ایام و روزها را بر تو سخت گرفته ناراحت نباش و به فکر فرو برو.
آیا نشنیده ای که خداوند فرموده: سوره بقره آیه ۲۵۷ اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ خداوند سرپرست کسانیست که ایمان آورده اند خارج می کند آنها را از ظلمت به نور.
خداوند خواسته تا تو را ناامید گرداند از امیدی که به هر کسی غیر او داشتی.
شاید پیشتر گمان می کردی چون بی پول شوی پدرت یا مادرت یا برادرت و یا اقوام و آشنایانت و یا دوستانت و یا قدرتمندتر از آنها به دادت می رسند و بارت را بر می دارند و غذایی به تو می رسانند به نسبت ادعایی که پیشتر می کردند و ثروت و قدرتی که از آن خود نموده بودند.
حال دیدی که آنان ثروتشان را برای خود اندوخته کرده و نصیبی از آن به تو ندادند و یا اصلا توانی نداشتند که تو را یاری نمایند.
پس حال که بی چاره بودنت را یافتی و ظلمتت را با چشمانت مشاهده کردی باید دلت را از دیگران خالی کنی اما مراقب باش مبادا شیطان فریبت دهد و امیدت را از آنکس که تو را خلق کرده از دست دهی.
خداوند اراده کرده که تو بفهمی هر کسی که برای خودت دوست و سرپرست گرفتی و او را ولی خود دانستی همه در این ایام تنهایت گذاشتند پس بیا و سرپرستی شان را انکار کن و سرپرستی امورت را به کسی بده که در سختی ها تنهایت نمی گذارد و دلت را از امید داشتن به غیر او وا بگذار و امیدت را به او وصل کن که او همان کسیست که به تو عطا می کند در عوض آنچه بخیلان از تو منع کرده اند.
و ما دیدیم و گذشتگانمان نیز برایمان همینگونه تعریف کرده اند که هر زمان امیدی به غیر او داشتیم او را نیافتیم و چون امیدمان از غیر او بریده شد او از رگ گردن به ما نزدیکتر بود.
و اینجاست که خداوند رحمت خودش را آشکار می گرداند.
اما بعد از آنکه رحمت خدا از پشت ناامیدی ها آشکار می شود اکثر مردم را می بینی که باز خدا را نادیده می گیرند و خداوند آنان را اینچنین در کتابش توصیف می کند.
سوره فصلت آیه ۵۰ وَ لَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَهً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ هَذَا لِی وَ مَا أَظُنُّ السَّاعَهَ قَائِمَهً وَ لَئِنْ رُجِعْتُ إِلَىٰ رَبِّی إِنَّ لِی عِنْدَهُ لَلْحُسْنَىٰ ۚ و اگر رحمتی از سمت ما به او بچشانیم بعد از ضررهای زیادی که به او رسیده یقینا خواهد گفت این ها برای من است و گمان نمی کنم که قیامتی برپا شود و اگر هم به سمت پروردگارم باز گردم برای من جای خوبی مهیا کرده است./ یعنی آنچه از رحمت خداست به پای خود می نویسد و خوبی خدا را در حق خودش انکار می کند و به بزرگواری و شرافت خودش نسبت می دهد و آن را حق خویش می داند و خود را شایسته آن رحمت قلمداد می نماید.
قیامت خدا را انکار می کند و یا با تردید به آن می نگرد و خود را سزاوار جایی نیکو در سرای باقی می داند.
و خداوند این سخنان و باورهای مردم را کفر و ناسپاسی خوانده و این چنین افرادی را کافر خطاب نموده و در ادامه فرموده است.
فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَ لَنُذِیقَنَّهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِیظٍ پس یقینا به کسانی که کفر ورزیدند خبر می دهیم کارهایی که کردند و یقینا به آنان می چشانیم از عذاب غلیظی که مهیا شده است./ یعنی خبر می دهد که کارهای شما جز زشت کاری نبود و آن رحمت نه به سبب بزرگواری شما بلکه به سبب بزرگی خدا بود و چون صدایش زدید در حالیکه از دیگران ناامید شده بودید خواست تا بر شما منت گذارد و ترحم کند چرا که او با بندگانش همواره ترحم نموده است لکن شما خوبی اش را به پای خود نوشتید و آنچه سزاوار او بود به خود نسبت دادید از اینرو اعمال زشت گذشته تان که دلیل آن بدبختی هایتان شده به شما خبر خواهد داد تا دیگر سخنی در میان نباشد.
سپس خداوند گروه دیگری از انسان ها را بیان نموده که آن ها چون نعمتی از خدا می یابند راه دیگری می روند.
سوره فصلت آیه ۵۱ وَ إِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَ نَأَىٰ بِجَانِبِهِ وَ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِیضٍ و زمانی که بر انسان نعمتی بفرستیم از خدا رویگردان می شود و از جانبش می گریزد و چون به شر مبتلا شود دعای عریض و طویلی می آورد./ در روایت است از ابن عباس که می گوید از رسول خدا پرسیدم آیا برای خدا مکانی هست که در کنار آن مکان جنبی باشد چرا که خداوند می فرماید از جانب خدا دور می شود؟ رسول خدا فرمود: خداوند بود پیش از آنکه مکانی باشد پس او برتر است از هر مکانی و با مکان ها تصور نشود.
ابن عباس می گوید پس منظور سخنش از جانب خدا چیست؟ رسول خدا اشاره کرد به علی بن ابیطالب علیه السلام و فرمود این همان کسیست که خداوند از او به جنب خودش یاد کرده است.
پس هر گاه نعمتی از خدا به شما رسید بدانید که به برکت علی به شما رسیده پس از علی دوری نکنید./ پس این آیه مصداق کسانیست که چون به سختی و گرفتاری می خورند خدا و پیامبر و اهل بیتش را صدا می زنند و از فلانی و فلانی کمکی به آنها نمی رسد و چون از سمت خدا و فرستادگانش به آنها نعمتی می رسد از خدا و فرستادگانش رویگردان می شوند و به سمت فلانی و فلانی می روند.
منظور از فلانی و فلانی تمام کسانی هستند که در سختی های مردم کمکی به آنها نمی کنند اما در زمان آسایش و راحتی دوست دارند تا مردم آنها را همراهی کنند و از آنها اطاعت نمایند.
و خداوند در پاسخ به این دسته از مردم به پیامبرش می فرماید تا به آنها بگوید.
سوره فصلت آیه ۵۲ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ کَفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ بگو چه می پندارید اگر او از ناحیه خدا باشد سپس شما به او کفر ورزیدید.
چه کسی گمراه تر است از کسی که او در اختلاف افکنی و گمراهی دوریست؟ پس ای مردم اگر بی پول شدید بی تابی نکنید بلکه ناامید شوید از دیگران و امید ببندید به او.
و یقینا رحمت خدا به شما می رسد و چون رحمت خدا به شما رسید باز به سمت کسانی که در سختی ها پولی به شما نرساندند و کمکی نکردند و سختی ای از دوشتان بر نداشتند نروید و این رحمت را از خدا و پیامبر و علی امیر مومنان بدانید و به خدا و فرستادگانش پشت نکنید و به دیگران مایل نشوید.
شخصی به نزد امام عسکری علیه السلام رسید و سوال کرد مولای من اگر خداوند بخواهد رحمتش را به کسی بچشاند چگونه این کار را می کند؟ امام فرمودند: چون خداوند درباره کسی اراده ی خیر نماید هفتاد هزار ملک بر او می گمارد تا گریبانش را گرفته و او را بر سر راه مومنی از دوستداران ما اهل بیت قرار می دهند تا به واسطه ی آن مومن با ما و سیره ما آشنا گردد.
سپس خداوند قلبش را برای پذیرش محبت و دستورات ما آماده می نماید و این شخص به تدریج به آداب ما تربیت می شود و کسی که به آداب ما تربیت شود همواره رستگار خواهد بود./
